ಕೆಲಸ ಸಂಬಂಧದ ಸಂದರ್ಭವೇ ನಮಗೆ ಪರಿಚಯದ ಹಾದಿಯಾಯಿತು.
ಬೇರೆಬೇರೆ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ನಾವು ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರೂ,
ಉದ್ದೇಶಗಳು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿದ್ದವು, ಅರ್ಥಪೂರ್ಣವಾಗಿದ್ದವು.
ಸಾಧಾರಣ ಮಾತುಕತೆಗಳು, ಸ್ವಲ್ಪ ಹಾಸ್ಯ, ಕೆಲ ಆಳವಾದ ವಿಚಾರಗಳು —
ಇವೆಲ್ಲವೂ ಸ್ನೇಹಕ್ಕೆ ಒಂದು ಸುಧಾರಿತ ರೂಪ ಕೊಟ್ಟುವಂತೆ ಭಾಸವಾಯಿತು.
ಯಾವುದೇ ಭ್ರಮೆಗಳಿಲ್ಲ, ಯಾವುದೇ ಗಡಿಮೀರಿದ ನಿರೀಕ್ಷೆಗಳಿಲ್ಲ.
ಹೆಚ್ಛು ಹೇಳದೆ, ಒಂದಷ್ಟು ಹಂಚಿಕೊಂಡಿದ್ದು, ಅದು ಪ್ರಾಮಾಣಿಕವಾಗಿತ್ತು… ಸರಳವಾಗಿತ್ತು.
ನಾವು ಇಬ್ಬರೂ ತಿಳಿದಿದ್ದೆವು — ಇದು ಸ್ನೇಹವೇ, ನಿಜವಾದ ಆತ್ಮೀಯತೆಯೇ ಆಗಬೇಕು.
ಆದರೆ ಹೃದಯದ ಎಡೆಗಳಲ್ಲಿ ಹರಿದಿದ್ದ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಸ್ಥಿಮಿತಗೊಳಿಸಲು ಕಷ್ಟವಾಯಿತು.
ಅದು ಒಂದು "ಅರಿಯದ ಸಂಬಂಧ"
"ಕವಲುದಾರಿ" - ಸಮಯ ಸರಿದಂತೆ, ಅವಳು ತನ್ನ ಜೀವನದ ಮುಂದಿನ ಹಂತಕ್ಕೆ ಸಾಗಿದಳು
ಅದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಹೃದಯಗಳು ಬೇರೆಯಾದ ದಾರಿಗಳತ್ತ ಸಾಗಿದವು.
ಆದರೆ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಬದಲಾವಣೆಯ ತಾಳುವುದು ಕಠಿಣವಾಗಿತ್ತು.
ಬದಲಾದದ್ದೆಂದರೆ ಅವಳ ಆಲೋಚನೆಗಳು, ಅವಳ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆಗಳು.
ಒಮ್ಮೆ ಹಂಚಿಕೊಂಡ ಕ್ಷಣಗಳು ನಿಧಾನವಾಗಿ ದೂರ ಸರಿಯುತ್ತಾ ಹೋಯ್ತು.
ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಮಾತನಾಡಿದವರಾಗಿದ್ದ ನಾವು,
ಇನ್ನು ಮಾತುಗಳನ್ನೇ ತಾಳದಂತಾಗಿ ಬಿಟ್ಟೆವು.
"ದೃಷ್ಟಿಕೋನ" ಅವಳ ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವೂ ಸರಿಯಾಗಿತ್ತು —
ಆಕೆ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕಳಾಗಿಯೇ ಇದ್ದಳು, ಆಕೆಗಾಗಿ ಕೆಲಸವೇ ಮೊದಲ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆ.
ಕೆಲಸದ ಮೇಲೆ ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸಬೇಕು, ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆ ಅದಕ್ಕೆ ಕೊಡಬೇಕು —
ಇದು ಅವಳ ದೃಷ್ಟಿಕೋಣ.
ಅವಳಿಗೆ ಆ ದೃಷ್ಟಿ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕವಾಗಿರಬಹುದು,
ಅವಳ ಅನುಭವಗಳು ಆ ರೀತಿ ಕಲಿಸಿರಬಹುದು.
ಆದರೆ ನನಗೆ ಆಗ ತೋಚಿದ ದಾರಿಯೇ ಬೇರೆ.
ಒಟ್ಟಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವುದು ಸಾಧ್ಯ,
ಆದರೆ ಆ ಕೆಲಸಕ್ಕಿಂತಲೂ ಮೊದಲು
ಒಟ್ಟಾಗಿ ಇರುವ ಬಾಂಧವ್ಯ ಉಳಿಯಬೇಕು ಅನ್ನೋ ನಂಬಿಕೆ ನನಗಿತ್ತು.
ಅದು ಯಾವ ಹಂತಕ್ಕೆ ತಿರುಗಿತೆಂದರೆ,
ನಾನು ಹೆಚ್ಚು ಯೋಚಿಸುತ್ತ ಹೋದೆ. Overthinking ನನ್ನ ಶತ್ರುವಾಯಿತು.
ಅವಳ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಮೌನ, ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಸಂದೇಶವಿಲ್ಲದ ದಿನ
ನನ್ನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ತೀವ್ರ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನ ಮೂಡಿಸಿತು.
ನಾನೆಲ್ಲಿ ನಿರಾಶನಾಗುತ್ತೇನೋ ಎಂದು,
ಹೊಣೆಗಾರಿಕೆಯೆಂಬಂತೆ ಬಂದ ಮಾತುಗಳೋ ಅಥವಾ ಅವಳ ಮಾತುಗಳು ನನಗೆ ಹಾಗೆ ಕೇಳಲಾರಂಭಿಸಿತೋ.. ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ, ಮಾತುಗಳು ಬಲು ಬೇಗ ಮೌನಕ್ಕೆ ಜಾರುತ್ತಿತ್ತು.
ಆದರೆ ನನ್ನ ಹೃದಯಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರ —
ಆ ಮೌನವೇ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಾಯಿತು. "ಮೌನವ್ರತ"
ಮನಸ್ಸು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಯತ್ನಿಸುತ್ತಿತ್ತು —
ಶಬ್ದಗಳ ಗರ್ಭದಲ್ಲೇ ಎಷ್ಟು ಬದಲಾವಣೆ ನಡೆದಿರಬಹುದು ಅಲ್ಲವೇ.
ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಆತ್ಮೀಯರಾಗಿದ್ದ ಸಂಬಂಧ,
ಇದೀಗ ಎಷ್ಟು ಅಜ್ಞಾತವಾಗಿ ಪರಿಣಮಿಸಿತು ಅನ್ನೋದು
ತಿಳಿಯದೆ ಹೋದಂತಾಯಿತು.
ಬದಲಾವಣೆಯ ಉಸಿರಲ್ಲಿ ನಾನೊಬ್ಬನೇ ಉಳಿದಂತಾಯಿತು.
ಅವಳು ಆ ಬದಲಾವಣೆಗೆ ಹೊಂದಿಕೊಂಡು ಮುಂದೆ ಸಾಗಿದಳು!!
ನಾನಿಲ್ಲಿ, ಕೇಳದ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳ ಜೊತೆಗೆ ನಿಂತೆ.
ಈ ವ್ರತವ ಬಿಡಿಸುವಳಾ ಮೌನ ಸಂಗಾತಿ?? ಕಾಯಬೇಕಿದೆ..
